بر خلاف لوله بتنی، لوله پلی اتیلن دارای دیواره های صاف، با اصطکاک کم و در نتیجه سرعت جریان بالاتر است.
با این کار، عمق ترانشه ای که باید حفاری شود کمتر است، زیرا برای تضمین سرعت جریان سیال ایده آل، به چنین شیب تند نیاز ندارد.
ترانشه کوچکتر همچنین به معنای مقاومت بیشتر در برابر فشار است، بدون اینکه نیازی به بندکشی یا ورود کارگران به آن باشد.
لوله پلی اتیلن غیر سمی است و برای استفاده در آب آشامیدنی، تماس با مواد غذایی یا کاربردهای پزشکی تایید شده است. لوله پلی اتیلن تقریبا 30 برابر سبک تر از لوله بتنی است و حمل و نصب آن را آسان تر می کند، زیرا نیازی به تجهیزاتی برای پایین آوردن لوله در گودال ندارد.
اندازه بزرگتر نیز مقدار لوله پلی اتیلن چهار اینچ مورد نیاز را کاهش می دهد. در حالی که طول لوله بتنی 1 متر است، لوله HDPE در میله های 6 متری ساخته می شود. در مقایسه، برای 144 متر لوله کشی، 144 لوله بتنی مورد نیاز است، در حالی که تنها 24 لوله پلی اتیلن.
در مورد اتصالات، اتصال خطوط لوله HDPE از طریق یک نوک و جیب، فقط با اتصال یا رزوه انجام می شود. در لوله بتنی، پس از اتصال لوله ها در موقعیت خود، عایق با ملات سیمان مورد نیاز است.
به این ترتیب اجرای اتصالات در لوله پلی اتیلن سریعتر و آسانتر است، علاوه بر آن تعداد اتصالات بسیار کمتر است (23 اتصال در یک پروژه 144 متری در مقابل 144 اتصال در لوله سیمانی).
لوله پلی اتیلن به دلیل سهولت حمل و نقل و جابجایی بیشتر، سرعت نصب درزها و طول بیشتر لوله ها، نصب سریع تری نسبت به لوله بتنی ارائه می دهد.
لوله بتنی ماده ای است که علاوه بر امکان نفوذ، راحت تر خورده می شود. لوله پلی اتیلن قوی، مقاوم و بسیار بادوام است.
عمر مفید لوله بتنی 30 سال است، در حالی که لوله پلی اتیلن حداقل 50 سال عمر می کند و می تواند به 75 سال برسد. با تجزیه و تحلیل تمام مزایای فوق، می توان دریافت که استفاده از لوله پلی اتیلن به معنای هزینه کمتر ، چه در کوتاه مدت و چه در بلند مدت است.
اگرچه ارزش واحد از لوله بتنی بیشتر است، اما هزینه های نصب و نگهداری باعث کاهش پروژه با لوله پلی اتیلن می شود .
سبکی بیشتر و سهولت نصب به تجهیزات و پرسنل کمتری نیاز دارد و همچنین زمان کار را کاهش می دهد. و همچنین افزایش استحکام و دوام به معنای نگهداری کمتر است و همچنین به کاهش هزینه ها کمک می کند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.