لامپ اشکی 7 وات بروکس (یا لامپ رشته ای) از یک لامپ شیشه ای حاوی گاز پرکننده تشکیل شده است و فیلامنت متصل به اتصالات الکتریکی با عبور جریان الکتریکی به دمای بالایی رسیده و در نتیجه نور ساطع می کند.
لامپ های رشته ای و لامپ های هالوژن 14 تا 25 لومن در هر وات تولید می کنند، در حالی که لامپ های CFL با 60 تا 70 لومن در هر وات بسیار کارآمدتر هستند.
مخترعان به بهبود جزئی لامپ رشته ای، به ویژه با بهبود فرآیند تولید و ویژگی های فنی آن، ادامه داده اند.
چالش بزرگ با ظهور رشته تنگستن توسعه یافته توسط محققان اروپایی در سال 1904 بود.
این رشته جدید دارای ویژگی خاصی بود که در مقایسه با رشته کربنی که در مدل‌های قبلی استفاده می‌شد، طول عمر بیشتر و نور روشن‌تری ارائه می‌کرد.
منسوخ شدن برنامه ریزی شده
در سال 1913، ایروینگ لانگمویر کشف کرد که با قرار دادن گاز بی اثری مانند نیتروژن در داخل یک لامپ، می توان کارایی آن را دو برابر کرد. این نشان دهنده یک گام بزرگ رو به جلو در آن زمان بود.
با این حال، در دهه 1950، لامپ های رشته ای هنوز فقط مقدار کمی از انرژی را به نور تبدیل می کردند.
در واقع، تنها 10 درصد از انرژی مصرف شده توسط یک لامپ برای تولید نور استفاده می شود، بنابراین لامپ بسیار پر انرژی باقی ماند و میانگین عمر آن بسیار کوتاه بود.
مدل های اصلی آن زمان به طور متوسط 1000 ساعت دوام داشتند و بسیاری بر این باورند که این به دلیل مداخله کارتل فیبوس بود که بازیگران اصلی نورپردازی آن زمان را گرد هم آورد.
شنیده ها حاکی از آن بود که اعضای این کارتل برای افزایش فروش و در نتیجه افزایش سود خود، توافق کرده اند که عمر کم لامپ های خود را حفظ کنند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.