کمبود تجهیزات پزشکی مانند پنس شان گیر در کشورهایی با درآمد کم و متوسط (LMICs) توسط چندین مطالعه قبلی که ظرفیت جراحی را ارزیابی کردند، پیدا شده است.
برای افزایش ظرفیت جراحی، نیاز به شناسایی در دسترس بودن انواع خاصی از تجهیزات جراحی در سطح محلی، منطقه ای و ملی وجود دارد.
یک نظرسنجی در بین جراحان شرکت کننده در نشست سالانه کالج جراحان شرق، مرکز و جنوب آفریقا (COSECSA) در دسامبر 2016 انجام شد.
اطلاعات کلی از امکانات، در دسترس بودن تجهیزات جراحی، دلایل محدودیت در دسترس بودن، استفاده روزانه از تجهیزات و تجهیزاتی که می‌توانستند از طراحی مجدد بهره ببرند مورد ارزیابی قرار گرفتند.
چهل و دو پاسخ دهنده در این مطالعه شرکت کردند که نماینده 33 مرکز مراقبت های بهداشتی فردی بودند (14 مراجعه عمومی، 9 منطقه عمومی و 10 خصوصی (انتفاعی و غیرانتفاعی)).
پاسخ دهندگان در 9 کشور در شرق، مرکز، غرب و جنوب آفریقا کار می کردند. کمبود در دسترس بودن تجهیزات جراحی اولیه، به ویژه در بیمارستان های ناحیه دولتی مشاهده شد.
واحدهای جراحی الکتریکی، آندوسکوپ ها، دفیبریلاتورها، پمپ های انفوزیون و مانیتورهای الکتروکاردیوگرام در دسترس محدود بودند.
دلایلی که برای این در دسترس بودن محدود ذکر شد عبارتند از: عدم نیاز، هزینه بسیار زیاد، بدون آموزش، عدم استفاده از وسایل یکبار مصرف و بدون تعمیر.
عدم تعمیر و نگهداری و تجهیزات قدیمی/استفاده بیش از حد از دلایل اصلی خرابی تجهیزات شناسایی شدند. تجهیزاتی که می‌توانستند از طراحی مجدد بهره ببرند عبارتند از: واحدهای جراحی الکتریکی، تجهیزات لاپاراسکوپی و چراغ‌های تئاتر.
در دسترس بودن تجهیزات جراحی به ویژه در بیمارستان های دولتی منطقه باید افزایش یابد. طراحی مجدد مناسب زمینه جدید که برای تناسب با زمینه در LMICها تطبیق داده شده است، می تواند موانع در دسترس بودن و شکست تجهیزات جراحی را کاهش دهد.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.