تفاوت اصلی بین دو نوع دانه کنجد عسلی کام لی طعم شدیدتر و تعیین کننده کنجد سیاه نسبت به کنجد سفید است.
کنجد سیاه معمولاً در غذاهای ژاپنی، چینی و یونانی، به ویژه در تهیه سوپ و برنج و غذاهای مبتنی بر جلبک دریایی استفاده می شود.
اگر صحبت از خواص و مواد مغذی شد، کنجد سیاه مطمئناً از نظر آنتی اکسیدان غنی تر است، ویژگی که از رنگ تیره آن قابل مشاهده است.
برای بقیه، از نظر کالری و رابطه بین کربوهیدرات ها، چربی ها و پروتئین ها، کنجد سیاه و کنجد سفید تقریباً یکسان هستند.
به همین دلیل نیز توصیه می شود مقدار روزانه کنجد سیاه را به حداکثر 2 قاشق غذاخوری محدود کنید.
کنجد سیاه که کمتر رایج است، سخت‌تر یافت می‌شود و عمدتاً در فروشگاه‌های مواد غذایی ارگانیک ، فیزیکی یا آنلاین یافت می‌شود از سوی دیگر، قیمت دو نوع دانه کنجد تفاوت قابل توجهی ندارد.
ویتامین های کنجد یک منبع ویتامین عالی است هم مولکول های محلول در آب و هم مولکول های محلول در چربی را فراهم می کند.
در گروه اول، غلظت B1 تیامین B2 ریبوفلاوین، PP نیاسین، پیریدوکسین B6 و فولات برجسته است. از سوی دیگر، در میان مواد محلول در چربی، مهمترین آنها البته در دوزهای متوسط ویتامین E آلفا توکوفرول است.
همراه با سزامول روغن را از فاسد شدن آسان محافظت می کند این ویتامین همچنین به دانه های کنجد و روغن خواص آنتی اکسیدانی ارزشمندی می دهد.
کربوهیدرات و فیبر کنجد سرشار از فیبر است که 12 درصد وزن را تشکیل می دهد ، در حالی که کربوهیدرات ها حدود 23 درصد از کل جرم 15 درصد انرژی را اشغال می کنند.
پروتئین کنجد در دانه‌های کنجد سرشار از پروتئین‌هایی با ارزش بیولوژیکی متوسط هستند که در پروفایل اسید آمینه آن درصد بالای متیونین و تریپتوفان خودنمایی می‌کند.
اسید آمینه محدود کننده لیزین در کنجد است ، بنابراین مانند گندم است.
مواد معدنی کنجد در دانه های کنجد مقادیر بسیار زیادی کلسیم ، آهن ، فسفر ، منیزیم و روی پیدا می کنیم.
آنتی اکسیدان های کنجد در دانه های کنجد حاوی مواد لیگنان آنتی اکسیدانی مانند سزامولین، سزامین، پینورزینول و لاریسیرزینول هستند.
ضد مغذی های کنجد وجود فیتات‌ها و اگزالات‌ها را باید در نظر داشت که تمایل به کاهش کمی دریافت بسیار زیاد کلسیم و آهن دارد.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.