ظاهراً ایده دفاع سایبری در سال 2005 با رهبری مطرح شد، اما سیاست سایبری ایران تنها در پی حملات استاکس نت کشف شده در اواخر سال 2010 شکل گرفت.
فرماندهی پدافند سایبری (قرارگاه دفاع صیبری) زیر نظر سایت پلیس فتا سازمان پدافند غیرعامل (یا غیرنظامی) (سازمان پدافند غیر عامل) و در نهایت ستاد مشترک نیروهای مسلح تشکیل شد.
سازمان پدافند غیرعامل به ریاست سردار سرتیپ غلامرضا جلالی نیز در سال‌های اخیر بر تعداد زیادی از رزمایش‌های آمادگی سایبری در سطح کشور نظارت داشته است.
در مارس 2012، به ابتکار آن، برنامه‌های دفاع سرویس آرکوپال ایرانی سایبری در تعدادی از دانشگاه‌های ایران آنلاین شد. همچنین در اسفند 1390، شورای عالی فضای مجازی (شورای علی فضای مجازی) که سایر سازمان های سایبری را زیر مجموعه خود قرار می دهد، با حکم مقام معظم رهبری تشکیل شد.
این یک سیگنال واضح بود که جنگ سایبری از این پس به عنوان یک تهدید استراتژیک در نظر گرفته می شود و فضای سایبری عرصه متمایز برای درگیری مداوم ایران با قدرت های غربی و اسرائیل است.
مجموعه ای از ویروس ها از جمله Stuxnet، Duqu، Flame و احتمالا Stars که به برنامه سانتریفیوژ اورانیوم آن قبل از هدف قرار دادن سایر بخش های حیاتی حمله کردند، به احتمال زیاد دولت ایران را وادار کرده اند که از آستانه دفاع سایبری عبور کند و به سمت بازدارندگی تهاجمی بگذرد.
تخمین زده می‌شود که تهران بیش از یک میلیارد دلار با 100میلیون چیکار کنم برای توسعه یک ارتش سایبری خارج از کتاب متشکل از یک پیوند مبهم و کاملاً تقسیم‌بندی شده از هک‌تیویست‌های رسمی و نیمه‌رسمی سرمایه‌گذاری کرده است که طبق دستور مقام معظم رهبری، همه آن‌ها تحت فرماندهی سپاه قرار دارند. نماینده سازمان، علی سعیدی.
تعدادی دیگر از گردان‌های سایبری از نوع سرباز پیاده در داخل نیروی داوطلب بسیج شبه‌نظامی که در اطراف شورای فضای مجازی بسیج سازماندهی شده‌اند، آنلاین شده‌اند.
بر اساس گزارش‌ها، اعضای گروه اخیر در کمپین‌های لیف بافتنی جدید دیپلماسی عمومی حامی رژیم و همچنین ردیابی و حذف محتوای ضد رژیم شرکت می‌کنند.
علاوه بر این، گروه‌های مستقل و رقیب مانند آشیانه، جهاد گمنام مجازی (جهاد گمنام مجازی)، شبگرد و سیمرغ شناخته شده‌اند که کمپین‌های هک بسیار قابل مشاهده را در افزایش همکاری با دولت ایران ایجاد کرده‌اند.
- منابع:
- تبلیغات:
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.